به نام خدای زمستون

فصل زمستان یکی از فصول زیبای خداست . هوای سرد و دلچسب آن ، همراه با بلورهای درخشان برف اش، خاطره انگیز ترین صحنه ها را می سازد . درست کردن آدم برفی با دماغ هویجی و شال گردن دست بافت مادرم بر زیبایی اش ، لذت بخش ترین تفریحات زمستان است.  زمستان ، روزهایش کوتاه و شب هایش بلند است ؛ آن قدر بلند که درخت ها و گل ها و سبزه ها ، با لالایی اش به خواب می روند.

گاه گاهی شاخه های به خواب رفته شان ، کلاهی سفید از برف بر سر می کنند و زمین با لباس سفید و زیبایش ، گلوله های تازه از سفر رسیده برف را در آغوش می گیرد . قدرتی که درختان را می خواباند ،آب ها را منجمد می کند و پرندگان را فراری می دهد ،  به گرمای طاقت فرسای زمین غلبه می کند و بر روی آسمان ابری می کشد و برف و باران می بارد و آهنگ رعد و برق و طوفان سر می دهد و آدم برفی های کوچک و بزرگ را سربازان قصر خود قرار می دهد ، قصری از جنس برف .

اما سلطنت آن زیاد طول نمی کشد ، به طوری که درختان از خواب زمستانی بیدار می شوند ، پرندگان باز می گردند، خورشید دوباره گرم و درخشان می شود و آسمان دوباره آبی رنگ می شود ، آن موقع است که شیشه ی پر از برف اتاق من تمیز می شود و آن گاه است که می گویم : بدرود بر زمستان و درود بر بهاران.

در این فصل عقل ها حیران می شود ، از زیبایی های طبیعت ، حرف های ناگفته ای در این فصل در ژرفای جانمان باقی می ماند . هم چنان که در این فصل برف و باران می بارد . قصه ای که نام اش زندگی است ، هم چنان جریان دارد . امیدوارم که در این فصل دل ها هم چون این فصل ، سرد و بارانی نشود .

پس در این فصل زیبا خاطرات خوبی بسازیم و از آن لذت ببریم.

حال با بارش نخستین برف در تهران ، تعدادی از عکس های زمستانی علیرضا عطاریانی رو ببینیم .